"အလင္းစက္ မိသားစုကမၻာ"သုိ႔ အလည္ေရာက္လာသူမ်ားအားလုံး ယၡဳႏွစ္တြင္က်ေရာက္ေသာ ၿမန္မာႏွစ္သစ္ကူးမွသည္ အသက္ထက္ဆုံးက်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ၊၊

Friday, March 8, 2013

ကာလာမသုတ္၊၊ ၊၊


ကမၻာ့တြင္ လူတုိ႔ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကသည့္ ဘာသာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္၊၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ မြတ္စလင္ဘာသာႏွင့္၊ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔သည္ ထင္ရွားသည့္ကမၻာ့လူသား အမ်ားစုကုိးကြယ္သည့္ ဘာသာၾကီးေလးခု ျဖစ္ပါသည္၊၊

အျခားဘာသာၾကီးမ်ားတြင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဆုိင္ရာ “လူ႔အခြင့္အေရး”မည္မွ်ရသည္ကုိ ဂဃနဏမသိရွိရေသာ္လည္း၊ “ဗုဒၶဘာသာ”တြင္ လူတုိ႔၏စဥ္းစားေတြေခၚမႈအသိညာဏ္ကို အေလး ေပးေၾကာင္းကို “ကာလာမသုတ္”တြင္ ေလ့လာရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊

အမွန္စင္စစ္ “ကမၻာ့ဘာသာၾကီး”မ်ားကို လူတုိ႔မွတည္ေထာင္ထားျခင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္၊၊ ဘာသာၾကီးမ်ားအထဲမွ “ဘုရားအမ်ဳိးမ်ဳိး”ႏွင့္၊ သက္ဆုိင္ရာ“နတ္”မ်ား၊ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို လည္းလူတုိ႔သည္ပင္ ျပဌာန္းထားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသည့္အခါ လူသားမ်ားကုိဘာသာတရားဆုိင္ရာ ဘုရားၾကီးမ်ားမွ ဖန္ဆင္းသေယာင္ေယာင္ အထင္မွားလာၾကပါသည္၊၊ လူသားတုိ႔၏ေန႔စဥ္ဘ၀အတြက္ လိုအပ္သျဖင့္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည့္ စည္းကမ္းမ်ားကုိလည္း ဘုရားမ်ားမွသတ္မွတ္ေပးသည့္စည္းကမ္းမ်ားဟု မွတ္ယူ လာခဲ့ၾကပါသည္၊၊

စည္းကမ္းမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္သျဖင့္ က်ေရာက္ရသည့္ငရဲႏွင္၊့ ဆင္းရဲဘုံမ်ားစြာကိုလည္း လူ တုိ႔သည္စိတ္မွန္းျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႔ေစရန္ေျခာက္လွန္႔ရာမွ၊ အမွန္တကယ္ရွိသည့္ ဘုံဘ၀ၾကီးမ်ားအသြင္သို႔၊ လူတုိ႔စိတ္၀ယ္ထင္မွတ္လာခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ဘာသာေရးဆုိင္ရာပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္၊၊

သမုိင္းမတင္မွီ ေရွးေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွလူတုိ႔သည္ သဘာ၀ေဘးဒဏ္အႏၱရာယ္မ်ားကုိ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈသက္သက္ျဖင့္ နတ္ၾကီးမ်ားႏွင့္၊ ဘုရားၾကီးမ်ားကိုမွန္းဆရွိခုိးျပီး၊ ဘာသာ၀ါဒမ်ား၏မူလ ဘူတအသြင္ကို စတင္ခဲ့ၾကပါသည္၊၊ 

တစ္စတစျဖင့္ ခုိင္မာသည့္ဘာသာၾကီးမ်ားအျဖစ္ ကမၻာေလာကအတြင္း ေပၚေပါက္လာၾကပါ သည္၊၊ ဘာသာၾကီးမ်ားခုိင္မာလာသည့္အခါ လူတုိ႔သည္ဘာသာၾကီးမ်ားကို တည္ေထာင္သူအဆင့္မွ၊ ဘာသာၾကီးမ်ား၏ လႊမ္းမုိးခံအဆင့္သုိ႔ယုတ္ေလ်ာလာရသည္ကို ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္၊၊

တင္းက်ပ္သည့္စည္းကမ္းမ်ား၊ စီးပြားကုိမျဖစ္မေနေတာင္းခံသည့္ အလွဴခံနည္းမ်ား၊ ငရဲႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္းနစ္ရသည့္ဘုံဘ၀မ်ားျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားစြာတုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ဘာသာတရား၏ ေအာက္သုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ၾကရပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာ၏ စာေပႏွင့္ေဟာေျပာသင္ၾကားခ်က္မ်ားစြာကို စနစ္တက်ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္ လ်င္ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ား၏ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္မ်ားႏွင့္မ်ားစြာ ကြဲလဲြသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္၊၊ စာေရးသူကုိယ္တုိင္က ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေန၍ဆုိျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ဘာသာၾကီးမ်ားစြာကုိ ေလ့လာသိရွိျပီးမွ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

“ကာလာမသုတ္”တြင္ အဓိကအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၏လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ႏွင့္၊ တန္းရည္တူအဆင့္ထားရွိမႈ၊ အက်ဳိးခံစားခြင့္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊ အျခားပါဠိစာေပက်မ္းေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္၊ “သုတ္”ေပါင္းမ်ားစြာတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၏ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္၊ အသိပညာ ကုိဦးစားေပးမႈကို ေလ့လာႏုိင္ပါသည္၊၊

လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကသည့္ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးအခ်ဳိ႔တြင္ ဘုရား ၾကီးမ်ားမွ “ငါ့ကုိ မကုိးကြယ္သူအေပါင္းကို က်ိန္ဆဲ၏၊ ငါ၏တရားေတာ္မ်ားကုိ ယုတ္နိမ့္သည့္ အမ်ဳိး သမီးမ်ား မၾကည့္ေစရ၊ ငါ့ကုိ ကုိးကြယ္သူအေပါင္းကို ကယ္တင္ျပီး၊ မကုိးကြယ္သူအေပါင္းသည္ မိစၦာ ဒိဌိမ်ားျဖစ္၍၊ ဆင္းရဲဘုံသုိ႔ေရာက္ေစရမည္၊၊”စသည့္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ေလ့လာရပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာတြင္မူ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္ “ပိဋကတ္သုံးပုံပါဠိစာေပ”ကို လူတုိင္း ေလ့လာခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ရွိပါသည္၊၊ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊ ႏွစ္သက္သည္ကုိ လက္ခံႏုိင္သည္၊ က်င့္သုံး ႏုိင္ျပီး၊ မႏွစ္သက္လက္မခံႏုိင္သည့္ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္ကို လြတ္လပ္စြာပင္ ပယ္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုးကြယ္သူလူအမ်ားကို ဦးစားေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ အသက္ရွိစဥ္က ပညာရွင္အခ်ဳိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ကူးေျပာင္းလုိေၾကာင္း တင္ျပလာသည့္အခါ ဗုဒၶရွင္ ေတာ္မွ “သင္ကဲ့သုိ႔ ပညာရွင္တစ္ေယာက္အတြက္ ဘာသာတစ္ခုသို႔ ကူးေျပာင္းရာတြင္ စနစ္တက်ေလ့ လာျပီးမွ သင့္ေတာ္သလုိျပဳသင့္သည္၊၊”ဟုလမ္းညြန္သည္ကို ပါဠိစာေပတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ဘာသာတစ္ခုတြင္ ကုိးကြယ္သည့္လူအေရအတြက္မ်ားျပားမႈသည္ ပဓာနမက်ဘဲ၊ ဘာသာမွ ေဟာေျပာ သင္ျပခ်က္က်မ္းမ်ားႏွင့္၊ က်င့္စဥ္မ်ားကို စနစ္တက်ေလ့လာသေဘာပါက္ျပီး က်င့္သုံးမႈ သည္သာ ပဓာနက်ေၾကာင္း သိမွတ္ရပါမည္၊၊

မိမိကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၊ ပူေဇာ္ပသေနသည့္ ဘာသာတရား၏က်မ္းမ်ားမ်ားႏွင့္၊ သင္ျပမႈမ်ားကို ေလ့လာခြင့္မရ၊ နားလည္သေဘာေပါက္မႈအလ်င္းမရွိဘဲ၊ ဘာသာတစ္ခုကို လက္ခံလိုက္နာေနျခင္းမွာ အသိညာဏ္မဲ့လြန္းရာေရာက္ျပီး၊ လူ႔အဆင့္မွာလည္း နိမ့္က်လြန္းပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာသည္ လူ၏အသိညာဏ္ႏွင့္၊ ေ၀ဖန္မႈစြမ္းရည္ကို အေလးေပးထားျပီး၊ ဗုဒၶဘုရား ရွင္ႏွင့္၊ ေဟာေျပာခ်က္တရားေတာ္မ်ား၊ ပါဠိစာေပမ်ားကုိ စိတ္တုိင္းၾကေလ့လာသုံးသပ္ျပီး၊ လက္ခံ က်င့္သုံးရန္၊ ပယ္ရွားရန္တုိ႔ကို ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ လမ္းညြန္ထားပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ေကသမုတၱိရြာၾကီးသို႔ တရားေဟာေျပာရန္ ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊၊ “ေကသ မုတၱိရြာ”ၾကီးသည္ ေခတ္ပညာတတ္ေပါမ်ားျပီး၊ စီးပြားေရးအေျခခံေကာင္းသည့္ရြာၾကီးျဖစ္၍၊ ဗုဒၶရွင္ ေတာ္ႏွင့္ေခတ္ျပဳိင္ ဘုရားၾကီးေျခာက္ဆူတုိ႔သည္လည္း အျပဳိင္စည္းရုံးၾကသည္ဟု ပါဠိစာေပမွတ္ တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ေကသမုတၱိရြာသားမ်ားမွ “ကြ်န္ႏုိပ္တုိ႔ရြာသုိ႔ ဘုရားၾကီးမ်ားေရာက္လာျပီး၊ တရားမ်ားေဟာ ေျပာျပီး၊ အျခားေသာအယူဆတုိ႔သည္ အမွားအယြင္းမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း”ကို အျပိဳင္အဆုိင္ေဟာေျပာ ၾကသျဖင့္ ရြာသူ/ရြာသားမ်ားသည္ သံသယပြားလ်က္ရွိေၾကာင္းကို ေလ်ာက္တင္ၾကေလသည္၊၊

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ သူ၏အယူအဆမ်ားကို မေဟာေျပာေသးဘဲ၊ အယူအဆႏွင့္၊ ဗဟုသုတတုိ႔ လာရာလမ္းေၾကာင္းမ်ားႏွင့္၊ ထားရွိရမည့္သေဘာထားကို အလ်င္ေဆြးေႏြးပါသည္၊၊ အယူအဆတစ္ခု သည္ ေနရာ(၉)ခုတုိ႔မွ လာေရာက္ႏုိင္ျပီး၊ လာေရာက္သမွ်ကို လက္မခံသင့္၊ မပယ္ျမစ္သင့္ဟု ေဆြး ေႏြးပါသည္၊၊

(၁) တဆင့္ၾကားသည့္ စကား၊
(၂) အစဥ္အဆက္ စကား၊
(၃) စာေပႏွင့္ညီသည့္ စကား၊
(၄) အေတြးမွရရွိသည့္ အယူအဆ၊
(၅) နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ အယူအဆ၊
(၆) အျခင္းအရာကို သုံးသပ္ရာမွထြက္ေပၚလာသည့္ ေကာက္ခ်က္၊
(၇) မိမိအယူအဆႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည့္ အဆုိအယူအဆ၊
(၈) ေလးစားေလာက္သူထံမွသိရသည့္ အယူအဆ၊
(၈) ဆရာမ်ားအထံမွသိရသည့္ အယူအဆ၊၊

အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပထားသည့္ “အယူအဆႏွင့္၊ ဗဟုသုတတုိ႔လာေရာက္တတ္ရာ ေန ရာ(၉)ခုမွ စကားမ်ားႏွင့္၊ အယူအဆမ်ားကိုမစူးစမ္းဘဲ လက္ခံရန္မသင့္ပါ၊၊ ျငင္းပယ္ရန္လည္း မသင့္ပါ”ဟု ဆုိလုိပါသည္၊၊

“အေျခခံ အယူဆတုိ႔လာေရာက္တတ္ရာ ေနရာမ်ားအားလုံးမွ အယူအဆႏွင့္၊ စကားမ်ားကို လက္မခံရ၊ မျငင္းပယ္ရ”ဟုဆုိသျဖင့္ သံသယပြားေနရန္ျဖစ္သည္ဟု မဆုိလိုပါ၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္မွ မိမိၾကားသိရသမွ် အယူအဆႏွင္၊့ စကားမ်ားကို၊ ကုိယ္တုိင္လက္ေတြ႔ ေလ့လာသုံးသပ္ျပီးလ်င္၊ လက္ ခံရမည္၊ (သုိ႔မဟုတ္)ျငင္းပယ္ရမည္ဟု လမ္းညြန္ပါသည္၊၊

ကိုယ္တုိင္ေလ့လာသုံးသပ္ျပီး၍၊ ကုိတိုိင္သိသည္ဟုဆုိရာတြင္လည္း “သိမႈစံ(၃)မ်ဳိး”ႏွင့္သုံး သပ္ျပီးမွ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို “မွန္သည္ဟုျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ဟုျဖစ္ေစ” လက္ခံရမည္၊ ျငင္းပယ္ရမည္ဟု ဆုိလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊
(၁) ကုသုိလ္+အကုသုိလ္စံ၊
(၂) အျပစ္ရွိ+အျပစ္မဲ့စံ၊
(၃) ပညာရွိခ်ီးမႊန္း+ကဲ့ရဲ့ျခင္းစံ၊

မွန္ပါသည္၊၊ မည္သည့္အေျခအေနႏွင့္၊ မည္သူ႔အထံမွလာျပီး၊ သိရ၊ ၾကားရသည့္ ၀ါဒတစ္ခုကုိ ျဖစ္ေစ၊ စကားတစ္ခြန္းကိုျဖစ္ေစ၊ အထက္တြင္ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပထားသည့္ “စံ”သုံးမ်ဳိးျဖင့္တုိင္းတာ ၾကည့္လုိက္လ်င္ အမွန္အမွားႏွင့္၊ လက္ခံသင့္၊ ျငင္းပယ္သင့္ကို သိႏုိင္ျပီျဖစ္ပါသည္၊၊

ဥပမာ=တဆင့္ၾကားခဲ့ရသည့္ စကားတစ္ခု၊ ၀ါဒတစ္ခု”ကို
 (၁) ဤစကားသည္ ကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစလား၊
      အကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစမွာလား၊၊
 (၂) အျပစ္ရွိလား၊ သန္႔ရွင္းလား၊၊
(၃) လုိက္နာက်င့္သုံးမိလ်င္ ပညာရွိမ်ားမွ ခ်ီးမႊန္းမည္လား၊ ကဲ့ရဲ့မည္လား”ဟု “စံ”သုံးခုတြင္ ထည့္သြင္းလုိက္သည္ႏွင့္ အေျဖမွန္ကိုရရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မည္မွ်နာမည္ၾကီး၊ မည္မွ်ပညာတတ္၊ မည္မွ်လူေလးစားခံရသည့္ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားမွ ေျပာေဟာ သည္ျဖစ္ေစကာမူ “သိမႈစံ”သုံးခုႏွင့္မကုိက္ညီပါက အမွားပင္ျဖစ္၍၊ မလိုက္နာမက်င့္သုံးဘဲ၊ ရဲရဲပယ္ရ ၏မည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မိမိတုိ႔ကို စာသင္ေပးေနသည့္“ဆရာ”ႏွင့္၊ မိမိတုိ႔ကိုးကြယ္ေနသည့္“ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္” မ်ားထံမွ ေျပာေဟာလမ္းညြန္သည့္အယူ၀ါဒႏွင့္၊ စကားျဖစ္ေစကာမူ၊ အထက္တြင္ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပ ထားသည္“သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးတြင္ထည့္သြင္း သုံးသပ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

သိမႈစံသုံးမ်ဳိးတြင္ ထည့္သြင္းသုံးသပ္ၾကည့္လ်က္ “အျပစ္မရွိ၊ ပညာရွိမ်ားမွခ်ီးမႊန္း၊ ကုသုိလ္ ျဖစ္သည့္စကားျဖစ္သည္၊ အယူအဆ၀ါဒျဖစ္သည္”ဟု ကုိယ္တုိင္သိရေသာအခါတြင္ မည္သူ႔ဆီမွၾကား သိရသည့္စကားႏွင့္၊ ၀ါဒျဖစ္ေစ၊ လက္ခံက်င့္သုံးသင့္သည္ ဆုိလုိပါသည္၊၊

အကယ္၍ မိမိၾကားသိရသည့္ “၀ါဒႏွင့္စကား”သည္ “အျပစ္ရွိသည္၊ ပညာရွိတုိ႔မွကဲ့ရဲ့ႏုိင္သည္၊ အကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစတတ္”သည္ဟု ကိုယ္တုိင္သိရေသာအခါတြင္၊ ထုိစကားႏွင့္၀ါဒမ်ဳိးကို မည္သည့္ပု ဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ဳိးႏွင့္၊ မည္သည့္ဘုရားအထံမွ ၾကားသိရသည္ျဖစ္ေစ ျငင္းပယ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

တင္ျပေဆြးေႏြးထားသည့္ သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးသည္ ဘာသာမေရြးလက္ခံႏိုင္သည့္ “စံ”အမ်ဳိးအ စားမ်ား ျဖစ္ပါသည္၊၊ “အေတြးအေခၚမွတ္ေက်ာက္၊ သုိ႔မဟုတ္-ဘာသာေရးေပတံ”ဟုလည္း ေခၚႏုိင္ပါ သည္၊၊ မည္သည့္ဘာသာလူမ်ဳိးမဆုိ သိမႈစံသုံးမ်ဳိးႏွင့္တုိင္းတာႏႈိင္းယွဥ္၍၊ ဘာသာ၀ါဒမ်ားကိုေလ့လာ သုံးသပ္ႏုိင္လ်င္၊ ဘာသာအယူမွားမႈမွ ကင္းေ၀းႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ ကာလာမအမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိျပီး၊ လူ႔အဆင့္အတန္းရွိသူတုိ႔ လုိက္ နာေစာင့္ထိမ္းသင့္သည့္ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ “ကုိယ္အက်င့္(၅)မ်ဳိး”ကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့သည္ကုိ ပါဠိစာေပမွတ္တမ္းတြင္ ေတြ႔ရပါသည္၊၊

(၁) အသက္မသတ္ရျခင္း၊
(၂) မခုိးရျခင္း၊
(၃) သူတပါးသား သမီးကိုမဖ်က္ဆီးရျခင္း၊
(၄) မလိမ္ညာရျခင္း၊
(၅) မူးယစ္ေသစာ မသုံးစြဲရျခင္း၊၊ 

ကုိယ္က်င့္တရား (၅)မ်ဳိးကုိလည္း “သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးႏွင့္တုိင္းတာ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီမွသာလ်င္ ႏွစ္သက္ မႈရွိက လက္ခံက်င့္သုံးႏုိင္ျပီး၊ မႏွစ္သက္ခဲ့လ်င္ မက်င့္သုံးဘဲလြတ္လပ္စြာ ပယ္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ “ကမၼနိယာမ”ဟူ၍ သဘာ၀အရရွိထားျပီးျဖစ္၍ အမွားကိုျပဳလုပ္ျပီး၊ အမွန္ကိုေခါင္းခါပါမူ အက်ဳိးဆက္ ကုိေရွာင္လႊဲခြင့္မရွိသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ ေကသမုတၱိရြာသားမ်ားကို ဘာသာေရးအေတြးအေခၚႏွင့္၊ ဘာသာေရးေပ တံမ်ားကို ေဆြးေႏြးတင္ျပျပီးေသာအခါ၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကိုယ္တုိင္၏အယူ၀ါဒကို ေဆြးေႏြးသည့္အေန ျဖင့္၊ “ဘ၀ေနနည္း(၄)မ်ဳိး”ကို ေဟာေျပာေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္၊၊

ဘ၀ေနနည္း(၄)မ်ဳိးသည္ပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္၊ ကိုယ္က်င့္တရားျဖစ္ သည္ဟုဆုိလ်င္ မွန္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အျမတ္ဆုံးေန႔စဥ္ဘ၀ျဖတ္သန္း၊ ေနထုိင္နည္းဟု လည္း ေခၚဆုိႏုိင္ပါသည္၊၊

(၁) ေမတၱာျဖင့္ေနနည္း၊
(၂) ကရုဏာျဖင့္ေနနည္း၊
(၃) မုဒိတာျဖင့္ေနနည္း၊
(၄) ဥေပကၡာျဖင့္ေနနည္း၊၊

မိမိကိုယ္တုိင္၏အက်ဳိးႏွင့္၊ လူတုိင္း၏အက်ဳိးကို အျမဲလုိလားလ်က္ေနျခင္းကို “ေမတၱာျဖင့္ေန နည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ေမတၱာျဖင့္ လူတုိင္းေနႏုိင္ၾကလ်င္ ကမၻာစစ္မ်ား၊ လူမ်ဳိးေရးစစ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး စစ္မ်ားဟူ၍ ေပၚေပါက္ဖြယ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း ေလ့လာႏုိင္ပါသည္၊၊
လူသားမ်ားအေပၚတြင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အားေပးမႈ၊ သနားငဲ့ညွာမႈ၊ ၾကင္နာယုယမႈတုိ႔ ျဖင့္ေနျခင္းကို “ကရုဏာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ 

ကရုဏာျဖင့္လူတုိ႔ေနထုိင္ႏုိင္ၾကလ်င္ အၾကမ္း ဖက္မႈမ်ဳိးစုံ၊ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားမႈမ်ဳိးစုံ၊ မတရားမႈမ်ဳိးစုံတုိ႔မွကင္းေ၀းျပီး၊ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အလြယ္ တကူတည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊
ကရုဏာသည္ အျခားသူမ်ား၏ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ကူညီရုိင္းပင္းမႈတြင္ အေျခတည္ပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတရံလူတုိ႔သည္ တပါးသူအေပၚကူညီမႈကိုအၾကိမ္မ်ားစြာ လူေရွ႔သူေရွ႔တြင္ေျပာ ဆုိေနတတ္သျဖင့္ ကူညီမႈကုိရယူထားသူမွာ အားငယ္ဖြယ္ျဖစ္ေနတတ္သည္ကို သတိျပဳရပါမည္၊၊

မိမိခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈအေပၚတြင္ ေက်နပ္အားရျခင္းႏွင့္၊ အျခားလူအမ်ား၏ၾကီးပြားတုိးတက္မႈကို ၀မ္းသာလ်က္ေနႏုိင္ျခင္းကို “မုဒိတာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ မုဒိတာျဖင့္ လူတုိ႔ေနႏုိင္ၾကလ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တဦးဂုဏ္ျပဳိင္ျခင္းမ်ား၊ မာနၾကီးျခင္းမ်ားႏွင့္၊ မတရားအလုိၾကီးျခင္းမ်ားမွကင္းေ၀းျပီး၊ စီး ပြားေရးဆုိင္ရာစိတ္ခ်ရမႈမ်ားႏွင့္၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ လူတုိ႔ရရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

လူတုိ႔သည္ “မာန”သုံးမ်ဳိးျဖင့္ အျမဲေနေလ့ရွိၾကသည္ဟု ဆုိပါသည္၊၊ “ငါသည္ အမ်ားတကာထက္ သာသည္၊၊ အမ်ားတကာထက္ နိမ့္က်သည္၊၊ အမ်ားႏွင့္တန္းရည္တူျဖစ္သည္”ဟူသည့္ မာန သုံးမ်ဳိးတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္၊၊ မာနသုံးမ်ဳိးသည္ ကရုဏာႏွင့္မုဒိတာမရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး၊ လူတုိ႔၏ စိတ္ကို တံက်င္ႏွင့္ဆြသကဲ့သုိ႔အခံရခက္ ျဖစ္ေနၾကရပါသည္၊၊

ပတ္၀န္းက်င္မွ အေျခအေနအေၾကာင္းအရာမ်ားအားလုံးကို လ်စ္လ်ဴရႈလ်က္ေနျခင္းကို “ဥေပ ကၡာျဖင့္ေနနည္း”ဟု အမွတ္လြဲေနၾကပါသည္၊၊ “ရသမွ်ရလာဘ္ႏွင့္၊ ၾကဳံရသမွ်အေျခအေန အားလုံး အေပၚတြင္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္မႈရွိျခင္းကို ဥေပကၼာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊

ေအာင္ျမင္မႈတြင္ ကုိယ္စိတ္လြတ္မႈကို ထိမ္းသိမ္းႏုိင္ျခင္း၊ ဆုံးရႈံးမႈတြင္ ဘ၀မပ်က္ေစရန္ ထိမ္းထားႏုိင္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ထိမ္းသိမ္းလ်က္ေနႏုိင္ျခင္းကို ဥေပကၡာျဖင့္ေနထုိင္တတ္ျခင္းဟု ဆုိလိုပါသည္၊၊ လူတုိ႔သည္ ေအာင္ျမင္မႈတြင္ အေပ်ာ္လြန္ျပီး၊ ဆုံးရႈံးမႈတြင္မူ မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္ျခင္းတုိ႔ လြန္ကဲေနပါသည္၊၊ ေ၀ဒနာကို ဥေပကၡာျဖင့္တည္ျငိမ္ေအာင္ မစြမ္းႏုိင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊

ဆုိလုိသည္မွာ အဆုိးေလာကဓံႏွင္၊့ အေကာင္းေလာကဓံ ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚတြင္ ခံစားမႈအ လြန္အက်ဴးမျဖစ္ျခင္းကို ဥေပကၡာျဖင့္ေနႏုိင္ျခင္းဟု မွတ္ရပါမည္၊၊

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပေဆြးေႏြးထားသည့္ ဘ၀ေနနည္းေလးမ်ဳိးကို ပါစာေပပညာရပ္ေ၀ါဟာရ ျဖင့္ “ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးပါး”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္သူ၏၀ါဒအျဖစ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီးတ ရားေလးမ်ဳိးကိုအစမ္းသတ္ခံရန္ ေဟာေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶေဟာေျပာသည့္ ဘ၀ေနနည္းေလးမ်ဳိးကိုလည္း အမွားအမွန္သိရန္ႏွင့္၊ လက္ခံက်င့္သုံးရန္၊ သုိ႔မဟုတ္၊ ျငင္းပယ္ရန္အတြက္ “သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးႏွင့္ တုိင္းတာၾကည့္ရမည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ 

ေမတၱာျဖင့္ ေနျခင္းသည္-
(၁) အျပစ္ရွိလား၊ အျပစ္မဲ့လား၊
(၂) ပညာရွိတုိ႔မွ ခ်ီးမႊန္းမည္လား၊ ကဲ့ရဲ့မည္လား၊
(၃) ကုသုိလ္လား၊ အကုသုိလ္လား၊၊
“စံ”သုံးမ်ဳိးျဖင့္ စာရႈသူမ်ားသည္ ကိုယ္တုိင္ထည့္သြင္း တုိင္းတာၾကည့္၍၊ အမွားအမွန္ကုိသိျပီး လ်င္၊ ျငင္းပယ္ရန္၊ သုိ႔မဟုတ္၊ လက္ခံက်င့္သုံးၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ကာလာမသုတ္တြင္ ေကသမုတၱိရြာသူ/ ရြာသားမ်ားသည္ ဗုဒၶ၏ဘာေရးအေတြးအေခၚဆုိင္ ရာေပတံႏွင့္၊ ဘ၀ေနနည္းမ်ားကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ၾကျပီး၊ ဗုဒၶဘာ၀သာ၀င္ရြာၾကီးအျဖစ္ ေၾကျငာ ခဲ့ၾကသည္ဟု ပါဠိမွတ္တမ္းႏွင့္၊ အိႏၵိယသမုိင္းစာေပတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ေကသမုတၱိရြာၾကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာရြာဟု ၀န္ခံၾကသည္ႏွင့္၊ ၀န္မခံၾကသည္မွာ စာရႈသူအတြက္ အဓိကမက်လွပါေပ၊၊ ေကသမုတၱိရြာၾကီးသုိ႔ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားလာေရာက္ စည္းရုံးၾကရာမွ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တုိင္ေရာက္လာျပီး၊ “ကာလာမသုတ္”ကုိေဟာေျပာသျဖင့္ “ဘာသာ ေရးအေတြးအေခၚေပတံ” ခုိင္ခုိင္မာမာရလုိက္သည္မွာ စာေပေလ့လာသူမ်ားအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

စာေရးသူသည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေန၍၊ မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာကို အသားေပးျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊၊ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားျပီး အေတြးအေခၚဆုိင္ရာေပတံမ်ားျဖင့္ သတင္းတစ္ခု၊ ဘာသာ၀ါဒတစ္ခု၊ စကား တစ္ခြန္းကို စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ တုိင္းတာလက္ခံၾကရန္သာ ျဖစ္ပါသည္၊၊

“အလင္းစက္”စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအားလုံး ကိုးကြယ္အားထားရာ ဘာသာအမွန္တရားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ၾကျပီး၊ ဘ၀ခ်မ္းသာႏွင့္၊ ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္မႈခ်မ္းသာမ်ားကို ရရွိၾကပါေစေၾကာင္းဆႏၵရွိ လ်က္စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လိုက္ရပါသည္၊၊                    ၊၊


(ကုိးကား/ ေကသမုတၱိသုတ္၊ အံ-3၊၊ ဓမၼသစ္က်မ္း၊ ကုရ္အာန္က်မ္း၊ What the Buddhat Taught, Walpola Rahula. An Approach to Buddhist Philosophy, Ven. Ilukewela Dhamma- rathana)                                       
                          

                   အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
                                            {B.A-Eng, M.A-Phil-Sri Lanka}
                                             မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
                                             ကိုလံဘုိျမဳိ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊၊ (04/03/2013)

Monday, October 29, 2012

မိဘေက်းဇူး၊၊ ၊၊


ဗုဒၶဘာသာထုံးတမ္းစဥ္လာတြင္ ေက်းဇူးဆပ္၍မကုန္ႏုိင္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပ ထားပါသည္၊၊

(၁) ဘုရားရွင္၊
(၂) တရား၊
(၃) သံဃာ၊
(၄) မိဘ၊
(၅) ဆရာတုိ႔ျဖစ္ၾကပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔တြင္မက လူသားတုိင္းတြင္လည္း သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရးမွ ဘုရား၊ သင္ျပခ်က္၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္၊ မိဘ၊ ဆရာဟူ၍နည္းတူပင္ရွိၾကပါသည္၊၊

ေဖာ္ျပထားသည့္ ပုဂၢဳိလ္ငါးေယာက္တုိ႔၏ေက်းဇူးသည္ မ်ားလြန္းသျဖင့္ေရတြက္ရန္ မတတ္သာေသာ ေၾကာင့္ ပါဠိစာေပတြင္ “အနႏၱေက်းဇူးရွင္မ်ား”ဟူ၍ အထူးျပဳသုံးႏႈံးထားပါသည္၊၊

လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေန႔စဥ္ဘ၀ေရာက္ျပီးခ်ိန္တြင္ မည္မွ်ခက္ခဲသည္ဆုိေစကာမူ ဘ၀ရပ္တည္မႈ အခက္ခဲဆုံးအခ်ိန္သည္ မိခင္၏၀မ္းတြင္သေႏၶေနရခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ သေႏၶသားအတြက္တင္မက ထုိအခ်ိန္သည္ မိခင္ေလာင္း၏ဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္မႈသည္လည္း အခက္ခဲဆုံးႏွင့္ေသဆုံးရန္အနီးဆုံး အခ်ိန္ဟုဆုိလ်င္ မမွားႏုိင္ပါ၊၊

မိခင္မ်ားသည္ ရင္ေသြးငယ္အတြက္ အဆင္အေျပဆုံးႏွင့္သက္သာမႈအျဖစ္ေစဆုံးနည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့လာစုံစမ္း၍ ေနထုိင္စားေသာက္ၾကရပါသည္၊၊ ဤသုိ႔ျဖင့္ ရင္ေသြးငယ္လူသားမ်ဳိးဆက္မ်ားကို မိဘတုိ႔ေမြးဖြားေပးၾကရပါသည္၊၊

မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားအတြက္ လက္ဦးဆရာျဖစ္ၾကပါသည္၊၊ ရင္ေသြးမ်ားအတြက္ ဘာသာစ ကားႏွင့္ ေန႔စဥ္ဘ၀ျပဳမူေနထုိင္ပုံမ်ားကို မိဘမ်ားမွသင္ေပးၾကရျပီး၊ လူလားေျမာက္ေသာ္ စာသင္ ေက်ာင္းမ်ားသို႔ ပိုျပီးပညာမ်ားကိုသင္ေစၾကရပါသည္၊၊

ကေလးမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းမ်ားသည္မည္မွ်အသင္အျပေကာင္းေစကာမူ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားမွ ပံ့ပုိးသင္ျပမႈမရွိလ်င္ သားသမီးမ်ား၏ပညာေရး ထက္ျမက္တုိးတက္လာႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ ေခ်၊၊

မိဘႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ သားသမီးဆယ္ဦးခန္႔ကို သေႏၶဘ၀တာ၀န္ယူရျခင္း၊ ပညာေရးတာ၀န္ယူရျခင္း၊ စီးပြားေရးတြင္ အရင္းအႏွီးေပး၍ျဖစ္ေစ၊ လမ္းျပ၍ျဖစ္ေစပ်ဳိးေထာင္ေပးရျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ျပဳရာတြင္ တာ၀န္ယူေပးရျခင္းႏွင့္ တစ္သက္တာကိုယ္ပုိင္ပစၥည္းမ်ားကို “အေမြ”ဟူေသာအမည္ျဖင့္ လႊဲအပ္ရ ျခင္းတာ၀န္မ်ားကုိေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကေလသည္၊၊ 

သားသေႏၶကို၀မ္းတြင္ ထားရခ်ိန္ႏွင့္ေမြးဖြားရခ်ိန္တြင္ မိခင္၏ခႏၶာေဗဒဆုိင္ရာပ်က္စီးမႈမ်ားစြာရွိသည္ ကုိအသိအမွတ္ျပဳမိသည့္ သားသမီးအလြန္နည္းပါးလွပါသည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သားသမီးမေမြးဖြားရသည့္ အပ်ဳိၾကီးမ်ားႏွင့္ သားသမီးမ်ားစြာေမြးဖြားရသည့္ မိခင္မ်ားအရြယ္တင္ပုံျခင္း ကြာျခားျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊

မိဘတုိ႔သည္ ရင္ေသြးရရွိျပီးလ်င္ သူတုိ႔ဘ၀အတြက္ဟူ၍ မည္သည့္အရာကိုမွ်သိမ္းပုိက္မႈမရွိၾက ေတာ့ဘဲ သားသမီးမ်ားအတြက္သာ ဘ၀ကုိျမွဳပ္ႏွံလိုက္ၾကေတာ့သည္ကို ေတြ႔ပါသည္၊၊ ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ ဘ၀ကိုစေတး၍ ရင္ေသြးမ်ားကိုျပဳစုပ်ဳိးေထာင္သူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ေက်းဇူးဆပ္မကုန္သူမ်ား”စာ ရင္းတြင္ပါ၀င္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာစာေပႏွင့္ သင္ျပခ်က္မ်ားအရေလ့လာသုံးသပ္လ်င္ သာမန္လူမ်ားကိုမဆုိထားဘိ၊ မိဘ ေက်းဇူးကိုျမတ္စြာဘုရားရွင္ေသာ္မွ ေက်ပြန္ေအာင္ဆပ္မသြားႏုိင္ဟူ၍ ေနာက္ပုိင္းသီဟုိဠ္ေခတ္မ်ား တြင္ေရးသားသည့္ ပါဠိစာေပက်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

မိဘမ်ားကို ပါဠိစာေပတြင္ “လက္ဦးဆရာမ်ား”ဟူ၍၄င္း၊ “ျဗဟၼာၾကီးမ်ား”ဟူ၍၄င္း အထူးဂုဏ္ျပဳေခၚဆုိ ထားသည္ကုိ ေလ့လာရပါသည္၊၊ လက္ဦးဆရာဟူသည္မွာ မိဘတုိ႔သည္သားသမီးတုိ႔အား အဦးဆုံး လူ႔ဘ၀အေျခခံပညာရပ္မ်ားကုိ သင္ေပးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္၊၊

ျဗဟၼာၾကီးမ်ားဟူသည္ မွာ မိဘတုိ႔သည္သားသမီးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ “ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိး” ကို က်င့္သုံးေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးဟူသည္မွာ---
(၁) ေမတၱာ၊
(၂) ကရုဏာ၊
(၃) မုဒိတာ၊
(၄) ဥေပကၡာတုိ႔ျဖစ္ၾကပါသည္၊၊

ခ်စ္ျခင္း၊ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ အက်ဳိးလုိလားျခင္း၊ အက်ဳိးျပဳျခင္းမ်ားကို “ေမတၱာ”ဟုေခၚပါသည္၊၊ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးမ်ားအေပၚတြင္ ေမတၱာစိတ္မည္မွ်ၾကီးမားသည္ကို လက္ေတြ႔ဘ၀မ်ားတြင္၄င္း၊ စာေပမ်ားတြင္လည္း သာဓကမ်ားစြာတုိ႔ျဖင့္ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးသည္ သားေတာ္ျဖစ္သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို“သားေတာ္ဘုရားရွင္ မိဘတုိ႔၏ သား သမီးမ်ားကိုခ်စ္သည့္စိတ္သည္ အေရထူ၊ အေရပါး၊ အသား၊ အေက်ာ၊ အရုိးတုိ႔ကိုေဖာက္ထြင္းျပီး ရုိးတြင္းခ်င္ဆီကုိစြဲ၍ တည္ရွိပါသည္”ဟု ေလ်ာက္တင္ခဲ့ဖူးပါသည္၊၊

သနားျခင္း၊ ယုယျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းမ်ားကို “ကရုဏာ”ဟုေခၚပါသည္၊၊ သားသမီးမ်ား၏အေလးအေပါ့ မ်ားမ်ားကို ရြံရွာျခင္းမရွိဘဲျပဳစုႏုိင္ျခင္းမွာ ကရုဏာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္၊၊ မိဘမ်ား အုိမင္းမစြမ္းရွိေသာ အခါသားသမီးမ်ားမွ အေလးအေပါ့မႏုိင္ေတာ့၍ ေခ်ာင္ထုိးထားျပီးရြံရွာၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္၊၊

အေမတုိ႔၏ပါးစပ္တြင္းသို႔ သားသမီးတုိင္း၏အေလးအေပါ့ မစင္ဘူးသူဟူ၍မရွိေၾကာင္း သိရပါသည္၊၊ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔၏အေလးအေပါ့ကို မရြံရုံမွ်မကအရသာကို စူးစမ္း၍ပင္ၾကည့္ျပီး၊ လိုအပ္ သည့္ေဆး၀ါးမ်ားကို သားငယ္သမီးငယ္မ်ားကို တုိက္ေကြ်းေလ့ရွိပါသည္၊၊

သားသမီးမ်ား၏တုိးတက္မႈကို ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ ေက်နပ္အားရျခင္းမ်ားကို “မုဒိတာ”ဟုေခၚပါသည္၊၊ မွန္ပါသည္၊၊ တခ်ဳိ႔မိဘမ်ားသည္ ကိုယ္တုိင္စာမတတ္ၾကပါ၊ သားသမီးမ်ားကိုမူ ပညာတတ္ေအာင္ သင္ေပးၾကေလသည္၊၊

ပညာစုံေသာအခါ အလုပ္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ သားသမီးအခ်ဳိ႔သည္မိဘမ်ားထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တတ္ ၾကပါသည္၊၊ အိမ္ေထာင္က်ေကာင္းလ်င္ ပိုမုိခ်မ္းသာၾကရပါသည္၊၊ မိဘမ်ားသည္ သားသမီး၏ခ်မ္း သာမႈကို မည္သည့္အခါတြင္မွမနာလုိသည္မရွိဘဲ ေက်နပ္အားရၾကသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာၾကီးမားသည့္တုိင္ သားသမီးတုိ႔၏စီးပြားဥစၥာမ်ားႏွင့္၊ ခြဲခြါမႈဒဏ္ကုိသည္းခံႏုိင္ျခင္းကို “ဥေပကၡာ”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ဤေနရာတြင္အခ်ဳိ႔က “လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းကို-ဥေပကၡာ”ဟု ေျပာေလ့ရွိၾကပါ သည္၊၊

သဘာ၀ယုတၱိျဖင့္ ေလ့လာၾကည့္လ်င္မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးမ်ားကိုမည့္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ လ်စ္ လ်ဴရႈေလ့မရွိဘဲ သားသမီးတုိ႔၏ပုိင္ဆုိင္မႈကို လုိလားတပ္မက္ျခင္းမွေ၀းျခင္းကိုသာ မိဘတုိ႔၏ဥေပကၡာ သေဘာတရားဟူ၍ မွတ္သားသင့္ပါသည္၊၊

ထုိ႔ထက္ပို၍ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးတုိ႔၏ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥမ်ားကို ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္မႈ မရွိျခင္းမ်ားႏွင့္၊ သားသမီးမ်ားကို လြပ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ေပးျခင္းမ်ားကိုလည္း မိဘတုိ႔၏ဥေပကၡာ သေဘာတရားမ်ားဟူ၍ မွတ္သားႏုိင္ပါသည္၊၊

ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးသည္ နာမည္အားျဖင့္သီးျခားစီျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္မ်ဳိး၏အထဲတြင္ အျခား တစ္မ်ဳိး၏ အႏွစ္သာရႏွင့္သေဘာတရားမ်ားပါ၀င္ျပီးျဖစ္၍၊ ခြဲျခားမရေကာင္းေသာ မိဘတုိ႔၏သား သမီးမ်ားအေပၚထားရွိသည့္ စိတ္ဓာတ္အေျခခံစြမ္းရည္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားရပါမည္၊၊

ဤတရားေလးမ်ဳိးသည္ ဘာသာအယူအဆမတူသည္ျဖစ္ေစ တူသည္ျဖစ္ေစ မိဘတုိင္းတြင္ရွိၾကပါ သည္၊၊ ခြ်င္းခ်က္အားျဖင့္ သားသမီးကိုစြန္႔ျပစ္သည့္မိဘအခ်ဳိ႔ႏွင့္ သားသမီးႏွင့္အဆင္မေျပသည့္ မိဘအခ်ဳိ႔လည္းရွိတတ္ပါေသးသည္၊၊ ထုိသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ မိမိ၏ဘ၀ကံၾကမၼာ မေကာင္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သာ ျဖစ္ရပါသည္၊၊

ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းအေပၚတြင္ မိဘအေပၚေစာ္ကားမိသူမ်ားႏွင့္ ေက်းဇူးမဲ့ကိုျပဳမိသူမ်ားသည္ ဘ၀အ ဆက္ဆက္ ဆုိးသည္ထက္ဆုိးသည့္ မိသားစုပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္သာ ေတြ႔ရတတ္ေသာေၾကာင့္ မိဘမ်ား အေပၚ သားသမီးမ်ားအေနျဖင့္ ေက်သင့္သည့္တာ၀န္ကိုေက်ပြန္ေစရန္ ၾကဳိးစားသင့္လွပါသည္၊၊

 “မိဘမ်ားသည္ သားသမီးတုိ႔အိမ္တြင္ အျမဲတန္းဧည့္သည္ျဖစ္ခြင့္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္၊၊ သားသမီး မ်ားအေနျဖင့္ မိဘမ်ားမိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔ လာေရာက္ခဲ့ေသာ္လက္မခံခဲ့လ်င္ သားသမီးတာ၀န္ပ်က္ကြက္ ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္၊၊”

“ပရာဘ၀သုတ္”တြင္ “သားသမီးမ်ားသည္ စီးပြားျပည့္စုံေနပါလ်က္ အရြယ္လြန္ျပီးသည့္မိဘမ်ားကို ေထာက္ပံ့မႈပ်က္ကြက္ခဲ့လ်င္ ဘ၀ႏွင့္သံသရာက်ရႈံးျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္သည္”ဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ညြန္ျပ ထားပါသည္၊၊

“မိဘကိုျပဳစုမႈမရွိဘဲ စြန္႔ျပစ္သည့္သားသမီးမ်ားသည္ လက္ရွိဘ၀တြင္အမ်ားကဲ့ရဲ့ျခင္းကုိ ခံရတတ္ျပီး၊၊ အကုသုိလ္ပြားမ်ားလ်က္ရွိသည္၊၊ ေသလြန္ေသာ္ အပါယ္ငရဲသို႔က်ရသည္”ဟုပါဠိေတာ္တြင္ ေဖာ္ျပ ထားပါသည္၊၊ ဆန္႔က်င္ဘက္အားျဖင့္ “မိဘမ်ားကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်း သည့္သားသမီးသည္ကို ပညာရွိသူ၊ သူေတာ္ေကာင္း”ဟုေခၚေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

မဂၤလသုတ္တြင္ “မိဘကုိလုပ္ေကြ်းျပဳစုျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္”ဟု ဆုိပါသည္၊၊ “သားသမီး သည္ တုိးတက္လာေသာစီးပြားေရးျဖင့္ မိဘကုိႏွစ္သက္ေစ၏၊ ျပဳစုလုပ္ေကြ်း၏၊ ထုိစီးပြားဥစၥာကို ရန္ သူမ်ဳိးငါးပါးတုိ႔ကမျဖက္ဆီးႏုိင္ဘဲ ထာ၀ရတည္တန္႔သည္”ဟု အျခားေသာပါဠိေတာ္တေနရာတြင္ ေဖာ္ ျပထားပါသည္၊၊

သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္တြင္ “မိဘတာ၀န္”ႏွင့္“သားသမီးတာ၀န္”မ်ားကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တိ က်စြာ လမ္းညြန္ထားပါသည္၊၊ မိဘမ်ားႏွင့္ သားသမီးမ်ားတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ညြန္ျပေတာ္မူ သည့္တာ၀န္မ်ားကိုေက်ပြန္ၾကလ်င္ မိဘႏွင့္သားသမီး ခ်စ္မျငီးဘဲေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ သားသမီးႏွင့္မိဘ ဆက္ဆံေရးကိုရရွိမည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မိသားစုတစ္စုတြင္ မိဘႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ သားသမီး(၁၀)ခန္႔ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏုိင္ၾကေသာ္လည္း မိဘ ႏွစ္ဦးကို သားသမီး(၁၀)ဦးတုိ႔မွ ၀မ္း၀ေအာင္မေကြ်းေမြးႏုိင္သျဖင့္ မိဘအခ်ဳိ႔လမ္းေဘးေရာက္ရသည္ ကို အရွင္ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ရဘူးပါသည္၊ သားသမီးမ်ားအေနျဖင့္ သတိျပဳသင့္လွပါသည္၊၊

အရွင္“ဦးထြန္းလင္ျခံလမ္းရွိ ေက်းဇူးရွင္‘ဆရာၾကီးဦးျမၾကဳိင္’၏ အဂၤလိပ္သင္တန္း”တြင္ တက္ေနစဥ္က ျဖစ္ပါသည္၊၊ သင္တန္းႏွင့္ ကိုက္တစ္ရာခန္႔လမ္းေဘးတြင္ ေန႔စဥ္အဘြားအုိတစ္ဦး ေျမႏွင့္ဦးေခါင္းကို ထိထားျပီး တေနကုန္ပုိက္ဆံေတာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊

ဆရာၾကီးမွ မိဘေက်းဇူးႏွင့္ဆက္စပ္ျပီး သင္တန္းပို႔ခ်ရင္းေျပာဆုိေနရာမွ အဘြားအုိအေၾကာင္းကို ေျပာျပပါသည္၊၊ နံနက္မုိးမလင္းခင္တြင္ ကားတစ္စီးႏွင့္သမီးျဖစ္သူမွမိခင္အုိၾကီးကို လမ္းေဘးတြင္ ခြက္တစ္လုံးႏွင့္ခ်ထားခဲ့ျပီး ညေနမုိးခ်ဳပ္မွျပန္လာေခၚသည္ဟု ေျပာျပပါသည္၊၊ 

ထုိအေၾကာင္းကို သင္တန္းတက္သည့္ေက်ာင္းသားမ်ား သိသြားၾကသည္ကိုသိေသာအခါတြင္ အဘြား အုိကို ေက်ာင္းအနီးသို႔လာမခ်ေတာ့ဘဲ အျခားေနရာတြင္ခ်ထားျပီး ေတာင္းေစပါသည္၊၊ ဤသည္မွာ အရွင္ကိုယ္တုိင္ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ ျဖစ္စဥ္ေလးျဖစ္ပါသည္၊၊

ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ မိဘႏွင့္သားသမီးအဆင္မေျပမႈမ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႔ရပါေသးသည္၊၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္း မွာမိဘအခ်ဳိ႔သည္ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးမွ “ဥေပကၡာစြမ္းရည္”မရွိမႈေၾကာင့္ျဖစ္ရျပီး၊ အသားသမီး မ်ားဘက္မွမူေလးမ်ဳိးလုံးကို သတိမမူေသာေၾကာင့္ျဖစ္ရေၾကာင္း သုံးသပ္မိပါသည္၊၊

ဆိုလုိသည္မွာ မိဘမ်ားအေနျဖင့္ သားသမီးမ်ားအသက္(၂၅)ေက်ာ္ျပီးလ်င္ ကိုယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခြင့္ကို ေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊ အမ်ားအားျဖင့္ မိဘမ်ားသည္သားသမီးတုိ႔၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို၀င္ေရာက္စြပ္ ဖက္ေလ့ရွိၾကျပီး၊ မိဘႏွင့္သမီးအၾကားျပႆနာမ်ားျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

ပညာေရးႏွင့္ အလုပ္အကုိင္ေရြးခ်ယ္ရာတြင္လည္း သားသမီးမ်ား၏ ၀ါသနာႏွင့္သီးျခားစီျဖစ္ေသာ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို အတင္းအၾကပ္စီစဥ္ေပးၾကရာမွ မလိုအပ္သည့္မိဘ ႏွင့္ သားသမီးျပႆနာမ်ားျဖစ္ေပၚေလ့ရွိၾကပါသည္၊၊

လူဟူသည္ ကံအေလ်ာက္လူ႔ဘ၀ဟူသည္ကို ရရွိလာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊ သားသမီးတုိ႔အေပၚ ျဗဟၼ၀ိ ဟာရတရားေလးမ်ဳိးထားႏုိင္လ်င္ပင္ မိဘတုိ႔၏တာ၀န္ေက်ပြန္ျပီျဖစ္ပါသည္၊၊ အိမ္ေထာင္ေရးစသည္ မ်ားကို ပူပန္စုိးရိမ္ျပီးစီမံေပးျခင္းကိုမိဘမ်ားအေနျဖင့္ သတိျပဳသင့္လွပါသည္၊၊

“ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးကို စာေပတြင္မိဘမ်ားက်င့္ရသည္”ဟုသာ ေဖာ္ျပထားေသာေၾကာင့္ သား သမီးမ်ားသည္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့သာေနေလ့ရွိၾကပါသည္၊၊ မိဘႏွင့္သားသမီးၾကားမွ ျပႆနာအခ်ဳိ႔ သည္ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးကို သားသမီးမ်ားမက်င့္သုံးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရသည္ကို သတိျပဳမိ သူ အလြန္နည္းပါသည္၊၊

မွန္ပါသည္၊၊ မိဘမ်ားသည္လည္း သာမန္လူမ်ားသာျဖစ္ၾက၍ သားသမီးမ်ားနည္းတူ အခြင့္အေရးရ သင့္ပါသည္၊၊ ဆုိလိုသည္မွာ သားသမီးမ်ားအေနျဖင့္ မိဘမ်ားကိုေနရာတုိင္းတြင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရန္မသင့္ပါ၊၊ ဥပမာအားျဖင့္ မိခင္ေသဆုံးသျဖင့္ ဖခင္မ်ားအိမ္ေထာင္သစ္ျပဳျခင္းႏွင့္၊ ဖခင္ေသဆုံးသျဖင့္ မိခင္မ်ား အိမ္ေထာင္သစ္ျပဳခဲ့လ်င္ လက္ခံရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

အျခားေသာ မိဘမ်ားရသင့္သည့္ ေန႔စဥ္ဘ၀လြတ္လပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားစြာလည္း ရွိပါေသးသည္၊၊ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားနည္းတူ ပုထုဇဥ္မ်ားသာျဖစ္သည္ကို သတိျပဳရပါမည္၊၊ ေလာကီေရး ရာေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားႏွင့္ လူသားဆန္သည့္အျပဳအမူမ်ားမိဘမ်ားျပဳမူခဲ့ေသာ္ သားသမီးမ်ားမွ နားလည္ေပး ရမည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဤသည္မွာ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးမွ ဥေပကၡာတရားကို သားသမီးမ်ားမွမိဘမ်ားအေပၚ က်င့္သုံး ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊ ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးမ်ဳိးကုိ ေဆြးေႏြးခဲ့တင္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း မိဘမ်ားတြင္မက သားသမီးမ်ားပါက်င့္သုံးလုိက္နာၾကလ်င္ မိဘသားသမီး ျပႆနာမီးမ်ားမပြားေတာ့ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ဆက္ဆံေရးကို ရရွိမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ပုံႏွင့္ဆက္စပ္၍ ပါဠိေတာ္ေနရာမ်ားစြာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊ မိဘေက်းဇူးမ်ား ကုိ ေလာကီနည္းျဖင့္မည္မွ်ေက်ပြန္ေစရန္ၾကဳိးပမ္းေစကာမူ မေက်ႏုိင္ဟူ၍ေဖာ္ျပထားျပီး၊ တရားဓမၼ နည္းအားျဖင့္သာ ေက်ပြန္ေစႏုိင္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

မိဘမ်ားတြင္ “သဒၶါ သီလ ပညာစသည့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား”မ်ားနည္းေနေသးလ်င္ ျပည့္၀ေစရန္ က်ဳိးစားေပးျခင္းႏွင့္၊ ျပည့္၀ျပီးသည့္မိဘမ်ားျဖစ္လ်င္ ပိုမို၍သူေတာ္ေကာင္းတရား တည္တန္႔ေစရန္ အေထာက္အပံ့ျပဳေပးျခင္းျဖင့္သာ မိဘမ်ား၏ေက်းဇူးကို ဆပ္ႏုိင္သည္ဟုဆုိ ညြန္ျပထားပါသည္၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္သုိ႔တက္၍ မယ္ေတာ္မာယာနတ္သားကို ပိဋကတ္သုံး ပုံမွ တစ္ပုံျဖစ္သည့္အဘိဓမၼာပိဋကတ္ကို ေဟာေျပာ၍ေက်းဇူးဆပ္ေတာ္မူသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္၊၊ ခမည္းေတာ္ျဖစ္သည့္ သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးကိုလည္း အနာဂါမ္တည္သည္အထိ တရားေတာ္မ်ားေဟာ ေျပာ၍ မိဘေက်းဇူးဆပ္ေတာ္မူသည္ကို စာရႈသူတုိ႔အတုယူသင့္လွပါသည္၊၊

ဤတြင္ မိဘေက်းဇူးစာတမ္း အတုိင္းအတာတစ္ခုမွ်ျပီးျပည့္စုံျပီဟု ယူဆပါသည္၊၊ “အလင္းစက္စာေပ ျမတ္ႏုိးသူမ်ား” မိဘေက်းဇူးကိုသိတတ္ျပီး ေက်ပြန္စြာဆပ္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကသည့္ လူလိမၼာ၊ အနာဂတ္၏ အဖုိးတန္၊ လူ႔ယဥ္ေက်းမ်ားျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလ်က္စာတမ္းကို အဆုံးသတ္အပ္ပါသည္၊၊  ၊၊

အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
{မဟာ၀ိဇၨာ-သီရိလကၤာ}
မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
ကိုလံဘုိျမဳိ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊၊




(မွတ္ခ်က္/စာတမ္းထဲတြင္ ကုိးကားခဲ့သည့္ပါဠိေတာ္မွစားသားမ်ားကို ပါဠိစာေပေလ့လာလိုသူမ်ား အတြက္ တင္ျပေပးအပ္ပါသည္၊၊)

(1) ျဗဟၼာတိ မာတာပိတေရာ၊ ပုဗၺစရိယာတိ ၀ုစၥေရ၊၊
         အာဟုေနယ်ာစ ပုတၱာနံ၊ ပဇာယ အႏုကမၸကာ၊၊ (အံ-၃၊ သျဗဟၼကသုတ္)

(2) သပၸဳရိေသာ စ ေခါ မဟာရာဇ ဥဠာေရ ေဘာေဂ လဘိတြာ မာတာပိတေရာ သုေခတိ ပီေဏတိ၊၊ တႆ ေတ ေဘာေဂ ဧ၀ံ သမၼာပရိဘုၪၨိယမာေန ေန၀ ရာဇာေနာ ဟရႏၲိ၊ န ေစာရာ ဟရႏၲိ၊ န အဂၢိ ဟရႏၲိ၊ န ဥဒကံ ၀ဟတိ၊ န အပၸိယာ ဒါယာဒါ ဟရႏၲိ။ ဧ၀ံသ ေတ ေဘာဂါ ပရိဘုၪၨိယမာနာ ပရိေဘာဂံ ဂစၦႏၲိ၊ ေနာ ပရိကၡယံ၊၊ (သဂါထာ၀ဂၢပါဠိ၊ ပ-အပုတၱကသုတ္)

(3) မာတရိ ပိတရိ စာပိ ၊ ေယာ မိစၦာ ပဋိပဇၨတိ။
ဗဟုၪၥ ေသာ ပသ၀တိ၊ အပုညံ တာဒိေသာ နေရာ။
တာယ အဓမၼစရိယာယ၊ မာတာပိတူသု ပ႑ိတာ။
ဣေဒ၀ နံ ဂရဟႏၲိ၊ ပစၦာပါယၪၥ ဂစၦတိ။ (အံ-၄၊ ဒုခတသုတ္)
(4) မာတာပိတူနံ ဥပ႒ာနံ ပ႑ိတပညတၱံ သပၸဳရိသပညတၱံ။ (အံ-၃)

(5) ပၪၥဟိ ဌာေနဟိ ပုေတၱန ပုရတၳိမာ ဒိသာ မာတာပိတေရာ ပစၥဳပ႒ာတေဗၺာ။ဘေတာ ေနသံ ဘရိႆာမိ၊
ကိစၥြံ ေနသံ ကရိႆာမိ၊
ကုလ၀ံသံ ဌေပႆာမိ၊
ဒါယဇၨံ ပဋိပဇၨာမိ၊
ေပတာနံ ကာလကၤတာနံ ဒကၵိဏံ အႏုပၸဒႆာမိ၊ (အံ-၅)

(6) ပၪၥဟိ ဌာေနဟိ ပုေတၱန ပုရတၳိမာ ဒိသာ မာတာပိတေရာ ပစၥဳပ႒ိတာ ပၪၥဟိ ဌာေနဟိ ပုတၱံ အႏုကမၸႏၲိ။ ပါပါ နိ၀ါေရႏၲိ၊
ကလ်ာေဏ နိေ၀ေသႏၲိ၊
သိပၸံ သိကၡာေပႏၲိ၊
ပတိ႐ူေပန ဒါေရန သံေယာေဇႏၲိ၊
သမေယ ဒါယဇၨံ နိယာေဒႏၲိ။ (အံ-၅)

(7) ျဗဟၼာတိ မာတာပိတူနံ ဧတံ အဓိ၀စနံ။
ပုဗၺာစရိယာတိ မာတာပိတူနံ ဧတံ အဓိ၀စနံ။ (မူပံ-အ
ကထာ)